Column: Ik ging op reis en had helaas geen eSIM

Vijftig euro hoger kwam mijn telefoonrekening over augustus uit door onverwacht hoge vakantiekosten. Odido had me slecht geïnformeerd over hoe mobiel internet werkt in Zwitserland. Hadden ze maar veel tam-tam gemaakt over eSIM.

“Als u de grens over gaat, krijgt u een sms’je met een link om via de app een databundel bij te kopen.” Het klonk zo makkelijk toen ik ter voorbereiding met de provider belde. Want tja, bij Odido zit Zwitserland  níet in de EU-bundel. Dat werd dus bijkopen. Maar goed, die paar tientjes maakt op het vakantietotaal niet uit.

Maar eenmaal over de Zwitserse grens kwam er helemaal geen sms. Ook de app bood geen soelaas en zelfs Google had geen handige link. Zit je dan met je voorbereiding. Ik zal niet het hele verhaal beschrijven. Immers, iedereen heeft ooit wel eens zo’n spookverhaal meegemaakt. Het kwam allemaal goed en we hadden nog genoeg vakantiegeld over voor veel ijsjes.

Was deze scène überhaupt nodig? Nee, natuurlijk niet. Odido toonde zich schuldbewust en belooft te werken aan een betere gebruikerservaring. Daarnaast bestaat er een technologie die dit hele euvel had kunnen voorkomen. Elke mobiele aanbieder in Nederland en daarbuiten beschikt er over. Slechts een enkeling wijst zijn gebruikers erop. En eigenlijk is dat tekenend voor hoe passief, volgend, niet-hongerig en risicomijdend de telecomsector is geworden.

Ik heb het over eSIM-technologie. Doorgaans wordt het door telecomaanbieders gebruikt om hun klanten een tweede telefoonnummer te geven zonder dat dat een tweede fysieke simkaart vergt. Het is een virtuele simkaart. Handig voor als je op één telefoon zowel een zakelijk als privé nummer wilt gebruiken. Hier doe je echter de technologie tekort. Je hoeft namelijk dat eSIM-nummer niet van je eigen operator te betrekken. Ook is het niet per se bedoeld om twee nummers te kunnen hebben.

In mijn situatie was het handig geweest als er een telco zou zijn die mij in Zwitserland automatisch overzette van Odido naar - zeg - Swisscom. Ik hoef helemaal geen nummer. Wel internet. Toevallig hoorde ik laatst over het bestaan van zo’n aanbieder. De start-up Firsty doet precies dit: gratis kun je een beetje internet gebruiken in het buitenland. Als je veel data wilt, betaal je een euro of wat per dag. Dit bieden ze in 120 landen. Prima deal toch?

Vodafone in Engeland pakt het net iets anders aan met de eSIM. Het richtte zich deze zomer specifiek op bezoekers van festivals om hen te verleiden tot een gratis ‘proefabonnement’. Vodafone sponsorde de events Glastonbury, BST Hyde Park, Kendal Calling en tennistoernooi Wimbledon. Bezoekers van deze evenementen kunnen ter plekke een virtueel proefabonnement nemen. De testperiode duurde een week, kan enkel op de sponsorlocatie beginnen, maar geldt daarna in het hele land. Testers krijgen 50 GB aan mobiele data, 500 belminuten en 500 sms’jes. In dit geval is de eSIM een testmiddel voor bereik en snelheid. 

Het verbaast me hoe weinig mobiele aanbieders in Nederland deze zogeheten multisims promoten (ze bestaan wel) Ik mis de creativiteit, de honger naar marktaandeel en vernieuwing. Er zijn bijvoorbeeld hele volksstammen die ambulant werken. De ene keer hier, andere keer daar. Zij willen prima een ‘road warrior-abo’ overwegen als hen dat helpt. Studenten die willen gamen met een superlage ping? Weer een andere doelgroep. Jongelui die tijdens een tussenjaar gaan backpacken. Gezinnen met meerdere connected smart devices? Weer twee doelgroepen. Die moeten er legio zijn en de telco’s kennen ze allemaal.

Zomervakantie 2025 weet ik in elk geval waar ik naar moet zoeken. Tip van de redactie: kijk vooraf op Bellen.com in welke landen je gratis kunt roamen!